سایت جنگ نرم وتهاجم فرهنگی

3. هدایت افکار عمومی: اصلی‎ترین هدف دشمنان در استفاده از شبکه‌های اجتماعی هدایت و انحراف در افکار عمومی داخلی و خارجی است که به دنبال ایجاد تزلزل در باورهای ضد صهیونیستی جامعه و نیز تخطئه‌یاندیشه‌های مقاومتی در آحاد جامعه هستند. در همین راستا با ایجاد موجی از ناامنی و سردرگمی در مخاطبان برای پذیرش این که رهبران سیاسی بی‌توجه به نظرات و خواست اجتماعی ملت هستند.

 از این روست که عملیات روانی، اقدامی روان‌شناسانه است که در زمان جنگ و صلح برای تأثیر گذاشتن بر نگرش و رفتار مخاطبان طرح‌ریزی و در راستای دست‌یابی به اهداف سیاسی دشمنان توسط مجریان و کارگزاران حرفه‌ای و آشنا به افکار عمومی دنبال می‌گردد که شامل اقدام‌های طرح‌ریزی شده به منظور تأثیر بر عواطف و عقاید روحیه‌یآحاد جامعه و تخریب و تضعیف سیاست‌های اعمالی و اعلامی رهبران سیاسی می‌باشد.

 4. ایجاد جنبش اجتماعی: بر اساس قدرت و تأثیر نفوذ شبکه‌های اجتماعی نظیر فیس بوک و تویتر یک طراح گرافیک بدون هرگونه سوابق مبارزاتی و سیاسی، توانسته یک موج ارتباطی و یک مجرا برای گفت‌وگو بین دو ملت فارغ از مناسبات رسمی و ادعاهای دولت مردان دو کشور بر ضد یک‌دیگر به وجود آورد. براین اساس طراحان و عناصر پشت صحنه امیدوارند که این حرکت در نهایت بتواند از یک فضای مجازی و فیس بوکی به جنبشی اجتماعی و عمل‌گرا بدل شده و در راستای منافع اسراییل، وارد عمل شود. 

5. جنگ نرم همه جانبه بر ضد ایران: قدرت نظامی ایران برای کنترل حوزه‌یجغرافیایی گسترده از افغانستان، آذربایجان، عراق، ترکیه و نیز خلیج فارس، آمریکا، اسراییل و رژیم‌های عربی و غربی را نیز به وحشت انداخته است. به همین دلیل اذعان مقام‌های غربی به این که قدرت ایران از توانایی این کشور در به کارگیری نیروهای اجتماعی (قدرت نرم) ناشی می‌شود نه از قدرت سخت و سلاح‌های هسته‌ای، آنان را به این باور رسانده است: «هر گونه حمله بر ضد ایران بایستی بسیار وسیع‌تر از حمله یا «ضربه‌یاول» نظیر آنچه که در اسیراک عراق در سال ۱۹۸۱م. و یا حمله به تأسیسات سوریه که از سوی اسراییل اتفاق افتاده، باشد.»

   6. تدوین و پیگیری دکترین جنگ اطلاعاتی: جنگ اطلاعاتی و سایبری‌ بخش ادامه‌دار پروژه‌یایران هراسی و نمودی از عملیات روانی و جنگ نرمی است که از سوی اسراییل و آمریکا بر ضد جمهوری اسلامی ایران حمایت و هدایت می‌شود. از این رو جنگ اطلاعاتی عبارت است از استفاده از شبکه‌های مجازی و الکترونیکی در جهت تضعیف باور عمومی و نیز القای تفکرات یأس و ناامیدی نسبت به آینده (این که ما به دنبال بمباران ایران نیستیم) و نیز تهدید و استفاده از سیاست چماق و هویج در این زمینه است.

 دلایل شکل‌گیری جنبش‌های مجازی:

  فروپاشی از درون: «نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی در اظهار نظری به مقام‌های کاخ سفید توصیه کرده بود که برای از بین بردن مشروعیت داخلی جمهوری اسلامی ایران «لازم است از سایت‌های اجتماعی استفاده کنیم و با ارایه‌ی اطلاعات و هدایت مخالفان به آشوب‌های داخلی (نظیر آنچه در اغتشاشات سال ۱۳۸۸ در تهران مشاهده شد) دامن بزنیم.» [۲] در همین راستا رژیم صهیونیستی که همواره مخالف سرسخت برنامه‌ی هسته‌ای ایران بوده است، با اطلاع از هزینه‌ی بالای درگیری نظامی با ایران و نیز احتمال قریب به یقین شکست در مواجهه‌ینظامی با ایران به توسعه و افزایش هزینه در جنگ سایبری و تحریک افکار عمومی در فضای مجازی بر ضد ایران کرده است.

هراس از ایران هسته‌ای: وحشت رژیم صهیونیستی از وجود یک ایران هسته‌ای باعث شده است تا این رژیم عملیات‌های پرهزینه‌ای نظیر پروژه‌ی «ویروس استاکس‌نت» را کلید بزند. به نظر می‌رسد یکی از اهداف راه اندازی چنین کمپینی القای این اندیشه در ذهن مخاطبین است که «هسته‌ای شدن» وضعیت خطرناکی است اما ما از «شمایی که چنین خطرناک» شده‌اید، نمی‌هراسیم. از این رو مخاطب این بار در قبال باورهای پیشین خود که «انر‍ژی هسته‌ای» حقی مسلم و دست‌آوردی مثبت است، دچار سؤال و شبهه می‌شود.

 توجه به جنگ نرم و کاهش ضریب شکست: ناظران سیاسی براین باورند که تفکر برخی مقام‌های اسراییل مبنی بر «درگیر نشدن اسراییل در عملیات‌های پر مخاطره بر ضد ایران» به دلیل باور آن‌ها مبنی بر افزایش ضریب شکست در این اقدام‌هاست. در حالی که با بهره‌مندی از ظرفیت شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های خبری می‌توان با هزینه‌یکم‌تر بیش‌ترین دست‌آورد را داشت. از این رو نگارنده معتقد است که جنبش فیس بوکی «اسراییلیان طرفدار ایران» و یا «ایرانیان طرفدار اسراییل» که به طرز مشکوکی و با تقارن زمانی اتفاق افتاده است، به طور مستقیم توسط سرویس‌های اطلاعاتی و دولت اسراییل ایجاد، هدایت و سازماندهی می‌شود.

 سخن آخر

امروزه اسراییل و آمریکا برای مقابله با ایران راه کم هزینه‌تری را پیدا کرده‌اند که از آن با عنوان «جنگ نرم» یا «جنگ روانی» یاد می‌شود و در فضای رسانه و فضای مجازی (اینترنت) صورت می‌گیرد. ‌این نوع جنگ، هزینه‌ی بسیار کم‌تری را چه به لحاظ نظامی، ‌‌چه به لحاظ سیاسی و چه به لحاظ تاریخی بر اسراییل تحمیل می‌کند. ‌به باور نگارنده، رژیم صهیونیستی با طرح بحث جمله‌ی نظامی صرفاً به دنبال ارعاب و ناامنی در روابط خارجی ایران است و با طرح جنگ سایری به دنبال براندازی نرم و فروپاشی از درون است. ‌‌از این رو درصدد برآمده است تا توسعه‌ی صلح‌آمیز هسته‌ای ایران را از راه حمایت از آشوب‌های داخلی، کنترل کند. در مجموع می‌‌توان محورهای مختلف تقابل و دشمنی آمریکا و اسراییل با ایران را چنین دانست:

 - حمایت آشکار از صداهای مخالف نظام جمهوری اسلامی ایران توسط بالاترین سطوح تصمیم‌‌گیری در آمریکا؛

 - تعمیق و گسترش تحریم‌ها بر ضد ایران به صورت هوشمند؛

  - مخدوش و بدنام کردن چهره‌ی جمهوری اسلامی و مقام‌های ایرانی در خارج از کشور و در مجامع بین‌المللی در قالب کمک به تروریسم و یا پروژه‌هایی مانند طرح مجدد دادگاه میکونوس و آرژانتین و دستگیری دیپلمات‌های ایرانی در عراق به اتهام خراب‌کاری و…؛

 - تلاش برای محدود کردن روابط کشورها و سازمان‌های بین‌‌المللی با ایران؛

 - تلاش برای مشروعیت بخشی، گسترش و توانمندسازی سازمان‌های غیردولتی ایرانی مخالف نظام جمهوری اسلامی ایران؛

 - دخالت گسترده در امور داخلی ایران در محور انتخابات، حقوق بشر، زنان، رسانه‌ها و مذاهب؛

 - آموزش عناصر و تشکل‌های خارج‌نشین مخالف نظام و حمایت سیاسی و مالی از آن‌ها؛

- تحدید نفوذ ایران در منطقه؛

- ممانعت از دست‌یابی ایران به فن‌آوری نوین؛

- تبلیغ و ترویج دوگانگی حاکمیت در ایران؛

- راه‌اندازی جنگ عقیدتی و ایدئولوژیک در منطقه؛

- تخریب ارکان نظام جمهوری اسلامی و تلاش برای انحلال برخی نهادها مانند سپاه و بسیج؛

- فعال‌سازی و حمایت از شبکه‌های رسانه‌ای ضد ایرانی؛

- حمایت از جنبش‌های معترض و اجتماعی در فضای مجازی و برنامه‌ریزی برای تحقق این فضا در صحنه‌ی داخلی ایران.